واگرایی شهری و فرایند خروج ساکنان از منطقۀ کلان‌شهری (مورد شناسی: تهران)

مشکلاتفراوانزندگیدرکلان‌شهرها،مانندِ هزینۀ بالای زندگی و گرانیزمینومسکن،فشارهایروحیوروانی،آلودگی‌های ‌زیست‌محیطی و سایر عوامل دافعه، منجر به ایجاد مشکلات عدیده‌ای شده و عرصه را بر ساکنان و مدیران شهری تنگ کرده است؛ از‌این‌رو اتخاذ سیاست تمرکز‌زدایی و خروج جمعیت از شهر تهران به‌عنوان پایتخت کشور مورد پذیرش و تأکید بیشتر صاحب‌نظران و مسئولان است. این پژوهش با درنظر داشتن مطالعات و تحقیقات انجام‌شده در این زمینه و با هدف بررسی عوامل مؤثر در تصمیم به خروج و مهاجرت ساکنان از شهر تهران تدوین شده است. پژوهش پیشِ‌رو به روش توصیفی-تحلیلی و با تکمیل پرسشنامه به شیوۀنمونه‌گیریسهمیه‌ای وتوزیعتصادفیساده در بین 384نفر از خانوارهای ساکن در شهر تهران صورت پذیرفته است. این پژوهش به‌منظور پاسخ به وجود رابطۀ معنادار بین عواملی چون آلودگی‌های محیطی، مسائل اجتماعی، عوامل اقتصادی و تصمیم ساکنان شهر تهران به خروج از این شهر، با استفاده از روش‌های آماریو مدل استقلال صفات، تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام پذیرفته و نتایج به‌دست‌آمده مشخص می‌سازد که آلودگی‌های محیطی و مسائل اجتماعی در تصمیم ساکنان شهر تهران به خروج از کلان‌شهر تهران مؤثر است و عوامل اقتصادی فاقد رابطۀ معنادار با این امر است.